Zaopiniowany plan nawozowy to dzisiaj dla wielu producentów rolnych konieczność ale i potrzeba, która z uwagi na wiele informacji płynących z dobrze przygotowanego planu powinna stać się normą dla większości gospodarstw.
Podmioty, które są zobligowane do sporządzenia planu nawozowego określa Ustawa o Nawozach i Nawożeniu z dnia 10 lipca 2007r. Zgodnie z art. 18 w/w Ustawy obowiązek taki ma każdy kto prowadzi hodowlę drobiu powyżej 40 tys. stanowisk oraz hodowlę trzody chlewnej powyżej 2 tys. stanowisk dla sztuk o wadze powyżej 30 kg lub 750 stanowisk dla macior. Także wszyscy nabywcy nieprzetworzonego nawozu naturalnego mają obowiązek opracować i zaopiniować plan w ciągu 30 dni od daty zawarcia umowy na jego zakup. Istotnym jest również pkt. 2 art. 18 przytoczonej Ustawy, który mówi, że podmiot gospodarczy wytwarzający gnojowicę i gnojówkę zobowiązany jest zagospodarować co najmniej 70% wytworzonego nawozu na użytkach rolnych, których jest posiadaczem i na których prowadzi produkcję roślinną a tylko 30% można odstąpić innym producentom rolnym. Natomiast w przypadku obornika i pomiotu ptasiego można zbywać go w całości na podstawie pisemnie zawartej umowy. Oprócz podmiotów obligatoryjnie zobowiązanych do opracowania planu nawożenia wskazane jest aby sporządzali go również pozostali producenci rolni
Prawidłowo wykonany plan pozwala racjonalnie gospodarować nawozami naturalnymi i mineralnymi mając na uwadze zarówno czynniki ekonomiczne jak i ochronę środowiska. Plan nawozowy obejmuje rozdział nawozów naturalnych i mineralnych pod poszczególne rośliny i pola w gospodarstwie z uwzględnieniem ich dawek, terminów ich stosowania, zakwaszenia i zasobności gleby w składniki pokarmowe. Jedną z ważniejszych rzeczy jest również oszacowanie i wykorzystanie składników nawozowych (głównie nawozów naturalnych) wyprodukowanych i dostępnych w gospodarstwie. W planie nawozowym wyróżnić można dwa ważne aspekty: rolniczy i ochrony środowiska a podstawową zasadą jest określenie maksymalnej dawki azotu wprowadzanej z nawozami naturalnymi do 170 kg N/ha/rok.
Podmioty zobowiązane do opracowania planu nawożenia mają również obowiązek do przedłożenia go w Okręgowej Stacji Chemiczno Rolniczej celem zaopiniowania.
Do opracowania planu nawożenia konieczne jest posiadanie aktualnych wyników badań gleby użytków rolnych w gospodarstwie i nawozu naturalnego. W skład analizy gleby wchodzą:
– oznaczenie odczynu (pH) oraz zawartości przyswajalnych składników pokarmowych roślin (fosforu, potasu i magnezu).
– oznaczenie w glebie zawartości azotu mineralnego (NH4 i N-NO3).
W nawozie naturalnym natomiast należy oznaczyć zawartość azotu, fosforu, potasu i magnezu. Badania te można również wykonać w laboratorium Okręgowej Stacji Chemiczno – Rolniczej.
Jedną z ważniejszych rzeczy, jaką osiągniemy dzięki dobrze przygotowanemu planowi jest możliwość optymalnego wykorzystania składników nawozowych pochodzących z własnego gospodarstwa. Chodzi tu o wycenę potrzeb nawozowych, wielkość produkcji i odpowiednie rozdysponowanie obornika, gnojowicy, gnojówki a także słomy i uprawianych roślin motylkowych. Dopiero na tej bazie następuje określenie poziomu nawożenia mineralnego na poszczególne pola. Pozwala to oszczędnie gospodarować bardzo drogimi dzisiaj środkami produkcji. Dobry plan nawozowy daje również możliwość uniknięcia stosowania nadmiernych dawek nawozów a tym samym ich utraty ( np. przez wymywanie).
Plan nawozowy związany jest ściśle z całym gospodarstwem i należałoby go sporządzić na każdy rok z odpowiednim wyprzedzeniem a w nowoczesnych gospodarstwach powinien on stać się jednym z podstawowych dokumentów znajdujących się i wykorzystywanych w gospodarstwie.
Okręgowa Stacja Chemiczno Rolnicza
w Gorzowie Wlkp
mgr inż. Andrzej Krzywiecki